لنف به مایع میان بافتی که مایعی شفاف بوده حاوی پروتئین و گلبولهای سفید خونی است گفته میشود و این مایع توسط مجاری لنفاوی جمع آوری شده و از غدد لنفاوی عبور کرده و در نهایت به گردش خون تخلیه میشوند.
در واقع پس از
در واقع پس از نمونه برداری از غده لنفاوی نگهبان آمار نشان داده احتمال ایجاد لنف ۵درصد می باشد اما با تخلیه کامل بافت لنفاوی زیربغل به احتمال ۱۵ تا ۲۰ درصد ایجاد لنف را درپی خواهد داشت.
در بیمارانی که تخلیه کامل بافت لنفاوی زیربغل ( دییون آگزیلاری ) انجام می گردد ، و بیمارانی که دچار چاقی، درگیری وسیع لنفاوی، پرتودرمانی هستند وهمچنین درمواردی که ترمیم زخم جراحی با تاخیر صورت پذیرد ایجاد لنف امکان پذیر است.
از مهمترین و زودرس ترین علائم ادم لنفاوی سنگینی و احساس درد گنگ و پری در اندام است که به علت تجمع مایع لنف ایجاد میشود ,ودر مرحله بعد اندام کم کم متورم میگردد که با بالا گرفتن اندام، ماساژی که توسط خود بیمار داده شود و استراحت برطرف میگردد. این مرحله بهترین مرحله برای انجام درمان موفق است.مرحله بعدی ادم لنفاوی حالتی است که اندام به طور واضح متورم و سفت است. این مرحله ای است که درمان آن مشکل تر شده و حتی ممکن است پایدار باقی بماند.
رعایت این موارد از تشدید لنف ادم جلوگیری میکنند.
در ئاقع پیشرفت ادم لنفاوی میتواند منجر به بروز زخم های مقاوم به درمان و حتی نوع خاصی از سرطان نیزگردد. البته بروز سرطان به ندرت اتفاق افتاده و ۱۵ تا ۲۰ سال پس از بروز لنف ادم ایجاد میگردد.
مجموعه ای از اقدامات درمانی شامل ماساژ درمانی، ورزش های خاص، استفاده از پوشش های فشاری ویژه لنف ادم، حفاظت از پوست، بالا گرفتن اندام و لیزر کم توان میتوانند لنف ادم را برطرف سازند که البته حتما لازم است توسط افراد مجرب انجام بگیرند.
اگر ورزش و فعالیت های بدنی موجب آسیب (زخم) اندام نشوند خطر لنف ادم را بیشتر نمی کنند.