کیست به حفره ای پر از مایع که جداری از بافت زنده آنرا فرا گرفته گفته میشود.
اصولا کیست به دلیل پس رفت بافت غددی ایجاد می گردد و این یک روند فیزیولوژیک است که بیماری نمی باشد. به طور کلی بافت غددی از سنین خیلی پایین شروع به پس رفت می کنند و بافت چربی جایگزین آن می گردد. لبول ی که بافت غددی آن از بین رفته باشد قاعدتا تبدیل به کیست می گردد و این کیست ها معمولا بسیار کوچک هستند که اهمیتی بالینی ندارند اما ممکن است به تدریج رشد کنند و تا چند سانتی متر بزرگ شوند.
خیر، کیست خطرابتلا به سرطان را بیشتر نمی کند و خود کیست هم تبدیل به سرطان نخواهد شد. اما باید گفت از آنجایی که هر سلول زنده ای ممکن است تبدیل به سرطان شود سلول های جدار کیست هم ممکن است دچار تغیییر به سمت سرطانی شدن بشوند اما این احتمال به اندازه سایر سلول های بافت می باشد.
معمولا در اغلب خانم ها شایع می باشد واصلا ارتباطی به مسایل مادرزادی یا ارثی ندارد و در نتیجه پسرفت بافت غددی ایجاد می گردد که روندی فیزیولوژیک است.
کیست به زور معمول نیاز به درمان ندارد اما اگر کیست بزرگ شود و حجم یا شکل آن مشکل ساز شود و یا اگر با درد همراه گردد نیازبه افدامات درمانی پیدا خواهد کرد. در مورد کیست های بزرک بهترین راه درمان تخلیه آنها است که البته بهتر است با هدایت
در واقع میتوان گفت دارویی برای درمان کامل و برطرف کردن آن وجود ندارد که بتواند طور قطعی کیست را از بین ببرد. اما داروهای مختلفی میتوانند جحم و بزرگی کیست ها را کاهش دهند و یا فشار درون کیست را برطرف سازند.
از آنجا که هیچ تستی دقت صد در صد ندارد و هر روشی با درصد کمی خطا همرا میشود، گاهی ممکن است لازم شود سونوگرافی بیمار پس از چند ماه تکرار گردد. البته سونوگرافی برای تشخیص کیست از دقت بسیار بالایی برخوردار است. به غیر از این دنبال کردن وضعیت کیست ها با سونوگرافی در درازمدت ومی ندارد.
معمولا در کیست های ساده جراحی توصیه نمیشود اما اگر جدار کیست حاوی توده باشد و یا مایع داخل کیست خونی باشد، بررسی های بیشتر ضرورت پیدا خواهد کرد که ممکن است در ادامه کار جراحی نیز ضرورت پیدا کند.